دارو درمانی

دارو درمانی:

اگر رفتار درمانی مؤثر واقع نشده باشد، و یا اگر علائم به اندازه‌ای شدید باشد که کودک یا خانواده در معرض آسیب باشند، می‌توان  دارو را برای این کودکان (با تجویز روانپزشک) در نظر گرفت.

داروها می‌توانند به مدیریت علائم ADHD در زندگی روزمره کمک کنند. داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز به نام دوپامین و نوراپی نفرین، می توانند تمرکز را بهبود ببخشند و بیش فعالی را کاهش دهند.

داروهای محرک، مانند متیل فنیدات(ریتالین) و آمفتامین (مثل آدرال و ویوانس) از جمله پایه اصلی درمان اختلال هستند و نشان داده اند که در بهبود علائم اصلی بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی بسیار موثر هستند.

در روش کنترل با دارو، تا زمانی که کودک دارو مصرف می‌کند، کنترل نیز وجود دارد و با قطع دارو علائم بیش‌فعالی عود می‌کند. بنابراین باید توجه داشت هدف از تجویز و مصرف دارو، درمان کامل علائم نیست.

با توجه به تأثیرات موقتی داروها بر روی این اختلال و اینکه داروها به تنهایی در کنترل مشکلات رفتاری این کودکان بی‌اثر هستند و ﺟﻮاﺑﮕــﻮي ﻧﮕﺮاﻧﯽﻫﺎي واﻟﺪﯾﻦ ﻧﺨﻮاهند ﺑﻮد، این روزها به استفاده از دارو درمانی در کنار رفتار درمانی برای کنترل و درمان این اختلال تاکید می‌شود. متخصصان نیز برای کودکان رفتار درمانی را پیشنهاد می کنند و دارو درمانی را زمانی پیشنهاد می کنند که مداخله سودمند نباشد.

اهمیت انتخاب درمان دارویی به همراه تشخیص و مشاوره پزشک متخصص ADHD بسیار مهم است. هر دارویی دارای عوارض جانبی مختلف است درنتیجه حتما باید تحت نظر پزشک مورد استفاده قرار گیرد.

مصرف دارو در اختلال نقص توجه بیش فعالی (درصورت نیاز)دقیقا مانند استفاده از عینک در افرادی است که ضعف در بینایی دارند. به این ترتیب که عینک زدن زمانی که چشم ضعیف است کمک می کند تا ما بهتر ببینیم وقتی هم که دارو مصرف می کنید باعث می شود بهتر تمرکز کنید، بهتر یاد بگیرید و بهتر رفتار کنید.