آنچه که والدین با در نظر گرفتن مشکل کودک باید بدانند:
- کودکان بیش فعال تحمل شکست ندارند. به آنها توضیح دهید که همه ما گاهی چیزهای که می خواهیم بدست می آوریم و گاهی هم نه. این طبیعی است که چیزی را که نمی توانی بدست آوریم باعث ناراحتی مان شود در این مواقع بجای عصبانیت و غصه خوردن بهتر است آرام باشید و از اشتباهاتمان درس بگیریم تا دوباره تکرار نشود. مثال:کودک در حال ساختن لگو یا پازل است و ناگهان خراب می شود، او بسیار ناراحت می شود. در این مواقع تاکید کنید که می دانم می خواستی کارت را درست انجام دهی و خیلی دوست دارم که اینطور فکر می کنی اما همه ما خیلی مواقع نمی توانیم آن طور که می خواهیم کارها را پیش ببریم. پس باید برای دفع بعد تلاش کنیم تا بهتر انجام دهیم.
- کودکان مبتلا به ADHD به اندازه سایر کودکان باهوش هستند، اما از نظر یادگیری و خودتنظیمی نیاز به حمایت بیشتری دارد.
- والدینی که در قالب تذکر به این کودکان زیاد اقدام می کنند ممکن است ندانسته رفتارهای نامناسب او را تقویت کنند.
- موقعیت مشکل زا را از پیش برنامه ریزی کنید و قوانین را واضح برایش تکرار کنید مثلا مهمانی و رستوران و…. در نهایت اگر مطابق توقع شما رفتار کرد برایش پاداش در نظر بگیرید.
- بازی کامپیوتری در روز بیشتر از 45 دقیقه نباشد و از بازی های تفنگی، شلیک و کشتن استفاده نشود.
- فعالیت های بدنی سودمند را برایش طراحی کنید و انرژی نهفته را به صورت دادن مسئولیت مثل جمع کردن سفره و یا انجام کارهای بی خطر مهار کنید.
- توبیخ و یکجا نشستن کودکان بیش فعال کار درستی نیست و مصداق شکنجه برای این کودکان است. کودکان بیش فعال از طریق تحرک بهتر می توانند تمرکز کنند و تحرک برای آنان اهمیت دارد. تحقیقات نشون داده که افراد بیش فعالی زمانی که تحرک داشته باشند به طود معناداری یادگیری بهتری خواهند داشت.
- اگر کودک شما زود عصبی می شود مواظب باشید او را تحریک نکنید که باعث لجبازی او شود.
- انتظارات واقع بینانه از کودک داشته باشید و آنان را با همسالانشان مقایسه نکنید.
- کودکان بیش فعال در معرض خطر بیشتر ابتلا به مشکلات سلامت روان از جمله اضطراب، استرس، افسردگی و اختلالات خلقی هستند. یکی از راهکارهای پیشگیری از مشکلات روان تشخیص و درمان زود هنگام این اختلال است.
- متأسفانه بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD همچنان به عنوان کودکانی که فاقد نظم و انگیزه هستند، یا به سادگی، به عنوان کودکانی که “بد” هستند، برچسب گذاری می شوند. شما به عنوان والد باید از فرزندتان در همچین شرایطی حمایت کنید.
- با اینکه شناخت اختلال «نقصتوجه- بیشفعالی» باید باعث ایجاد حس همدردی و حمایت این کودکان شود، اما این بدان معنا نیست که نباید کودکان دارای «نقصتوجه- بیشفعالی» را مسئول رفتار خود بدانیم.
دیدگاهتان را بنویسید