کوری نسبت به آینده:

بارکلی معتقد است، “اختلال نقص توجه/ بیش فعالی” یک کوری نسبت به آینده و یک نوع نزدیک بینی به اتفاقات آیند است. کودک سعی می کند وقتی که آینده در فاصله یکسانتی متری او قرار گرفت  تازه بپرسد چه کاری کنیم. اما تا زمانی که آینده ازش دور باشد نیازی نمیبیند که به آن فکر کند. هر چند نزدیکترمیشه بیشتر به این فکر می کند که براش برنامه ریزی کنیم. تا زمانی که به دقیقه 90 نرسد کار خاصی انجام نمی دهد اما وقتی دقیقه 90 میشه با عجله میرود سراغ انجام کارتا یه چیزی آماده می کند تا تحویل بدهد.

این اختلال نوعی نزدیک بینی و بی تفاوتی نسبت به زمان بوجود میاره طوری که فردی که اختلال دارد نمی تواند برای آینده دور برنامه ریزی کند فقط آینده نزدیک را می بیند. برای همین همه چیز زندگی تبدیل به بحران میشه در صورتی که بحران می تونست اتفاق نبیوفتد. دیگران با این مسئله با صبر برخورد نمی کنند و این موارد را مشکل اخلاقی تلقی می کنند و درکی از این رفتار ندارند. ولی ما آن را مشکل در کارکرد اجرایی می گوییم چیزی که واقعا وجود دارد.

اختلال نقص توجه/بیش فعالی مانع از این می شود که این افراد برنامه ریزی زمان داشته باشند، پس به ناچاردر لحظه زندگی می کنند و نمی توانند برای بازه زمانی طولانی به صورت منظم برنامه ریزی داشته باشند. این کودکان برای انجام صحیح و بموقع کارها باید هدفگزاری کنند. برای هدفگزاری ابتدا همه کارهایی که باید انجام بدهند را در یک لیست بنویسید. سپس 3 تا اولویت بر اساس مهم بودن ضرورت یا سخت بودن انجام کار مشخص کنید و برای آن زمان در نظر بگیرید.