وقت کافی برای گذراندن با فرزندانتان در نظر بگیرید. با آنها بازی کنید و فعالیتهای مشترکی داشته باشید. این باعث میشود ارتباط شما با فرزندتان قویتر و موثرتر شود.
سعی کنید با هم رفیق باشید و از کنار هم بودن لذت ببرید.
به فرزندان با تمرکز و توجه گوش کنید و به احساسات، نیازها و توجه کنید. این نشان میدهد که شما به ارزش و اهمیت آنها احترام میگذارید.
با فرزندان خود به صراحت و شفافیت صحبت کنید. از زبان ساده و قابل درک برایشان استفاده کنید.
نشان دهید که شما به فرزندانتان علاقه دارید و آنها را دوست دارید. این باعث میشود فرزندان احساس امنیت و اعتماد بیشتری به شما داشته باشند.
فرزندتان را حمایت کنید تا خودش را بشناسد و همواره او را به پیشرفت و تلاش در زندگی تشویق کنید.
این کودکان سعی می کنند با کسی که رفتار دلسوزانه، خالصانه و احترام آمیز است ارتباط بهتری برقرار کنند، پس سعی کنید اعتماد آنها را به خود جلب کنید زیرا این کار باعث کاهش ناسازگاری فرزنداتان می شود.
سعی کنید همیشه با فرزندتان ارتباط کلامی و عاطفی مناسبی داشته باشید و حتی اگر میتوانید این رابطه را در زمانی که به اختلال او پی میبرید قویتر کنید.
در زمانی که با کودک خود صحبت میکنید به حرفهایش به دقت گوش دهید، به چهره و چشمان او نگاه کنید و خود را به جای کودک بگذارید.
از مقایسه کردن، سرزش کردن، تنبیه، تهدید، تمسخر و تحقیر کردن کودک جدا خودداری کنید، زیرا این کار باعث بر هم خوردن رابطه والد-کودک می شود وعوارض روانی که به جای می گذارد دائمی است و تا آخر عمرپا بر جاست.
شما زمانی می توانید با موفقیت برای فرزند خود حد و مرز یا قوانین تعیین کنید که به ویژگی های مثبت او نیز توجه نشان دهید و نگرش مثبتی نسبت به او داشته باشید.
داشتن تفکر مثبت درباره کودک و اختلالش باعث می شود که رابطه والد-فرزند بهتری بین شما برقرار شود، حرف شنوی و سازگاری کودک از والدین بیشتر شود و همچنین والدین نیز توسط این کودکان کمتر اذیت شوند.
گاهی اوقات والدین خود و فرزندانشان را به علت وجود اختلال سرزنش می کنند، ولی در واقع اختلال در اثر فرزند پروری ضعیف بروز نمی کند. موضوع این است که به علت وجود اختلال این کودکان کنترل کمی بر روی رفتار خویش دارند.
بزرگترین حامی کودک خود باشید. به جای خشم و ناامیدی، صبور وامید وار باشید زیرا لازمه کار با این کودکان صبر است تا به نتیجه برسید.
باید بدانید رفتار کودک مربوط به اختلالش است و از روی قصد و عمد نیست. در نتیجه از طرد کردن او به عنوان کودک ناسازگار جدا خودداری کنید. فرزند شما توانایی یادگیری و موفقیت را دارد، او با وجود اختلال، دارای مجموعه ای از توانایی های منحصر به فرد است که این ویژگی ها بسیار ارزشمند می باشند.
تشویق، تعریف و تمجید به عنوان بخش مهم ایجاد رابطه گرم و صمیمی، و پرورش دهنده رابطه والد-کودک می باشد. همچنین ابزار مناسبی برای تقویت رفتار مناسب کودک می باشد که در از بین بردن چرخه معیوبی که در رابطه والد -کودک در اثر اختلال ایجاد شده، موثر می باشد.
هر چقدر می توانید در مورد این اختلال بیاموزید، زیرا هر چقدر بیشتر بدانید بهتر می توانید به کودکتان کمک کنید.
به یاد داشته باشید که تغییر دنیا کار احمقانه ای است اما تغییر چشم انداز خود آسان ترین و موثر ترین روش می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید