داشتن ثبات در رفتار با کودک یک اصل مهم در آموزش کودکان است و برای آنکه والدین موثری باشید اول باید یک مدیر با ثبات هوشیار و دانا باشید.
قرار گرفتن فرزندتان در یک روتین روزانه و ساختار یافته بسیار مهم است. چون زمانی که کودک در یک محیط ساختار یافته قرار می گیرند بهتر می تواند رفتار خود را تنظیم کند.
اینکه همه در خانواده از یک روال پیروی کنند هم باعث می شود کودک در پیروی از دستورات احساس تنهایی نکند. این به مرور باعث کمک به حفظ یک رابطه قابل پیش بینی بین والد-کودک میشود همچنین کودک احساس امنیت بیشتر می کنه، چون می داند چه انتظاری از او دارید.
در محیط های متفاوت (خانه، مهمانی، خیابان و…) سعی کنید سرحرفتان بایستید، محکم و با ثبات باشید.
پدر و مادر باید از روش تربیتی یکسانی استفاده کنند تا به نتایج دلخواه برسند. نباید در یک زمان اجازه کاری را به فرزندشان بشوند و در زمان دیگه مانع آن بشوند.
در موردچیزهایی که می گویید کاملا جدی باشید و به حرفهایی که می زنید عمل کنید. والدین دارای ثبات رفتاری، هم قوانین و معیارهای مناسب تعیین میکنند، هم قاطع و محکم هستند، همچنین به استقلال و تصمیمات فرزندشان احترام می گذارند.
والدین قاطع و قدرتمند دلایل منطقی و قاطعانه ای در مورد دستورات خودشان ارائه میکنند، و در تصمیم گیری ها، شرایط و نیاز فرزنشان را در نظر می گیرند و نظرات آنها را مورد توجه قرار می دهند.
یکی از مهمترین کارهایی که میتوانید برای خودتان و فرزندتان انجام دهید این است که انتظاراتی که از شما و فرزندتان میرود را کاملا مشخص کنید. کودک باید بداند اگر قوانین طرح شده خانواده را رعایت نکند با برخورد جدی والدین رو به رو میشود.
آرام ولی محکم صحبت کنید، چون وقتی کاری از کودکتان می خواهید صدایتان را بلند می کنید، کودک یاد می گیرد تا هنگامی که صدایتان را به حداکثر نرسانده اید، به شما بی توجهی کند.
والدین باید در هنگام حرف زدن با کودک از جملات و عبارات ساده و واضح استفاده کنند. در زمان درخواست باید کاملاً واضح به او گفت نیاز است چه کارهایی انجام دهد. محکم باشید و به آسانی از سر حرف خود بر نگردید.
مهربان و در عین حال قاطع باشید. مصمم بودن شما بسیار مهم و در عین حال بسیار سخت است.
اگر کودک متوجه شود با نق زدن و گریه کردن به آنچه می خواهد می رسد نق زدن را ادامه می دهد. در این صورت تنها راهکار این است که قاطع باشید و سر قانونی که وضع کرده اید بایستید. به کودک یادآوری کنید جیغ کشیدن و داد و فریاد زدن باعث نمی شود چیزی که می خواهد را بدست بیاورد.
توجه کنید که اگر خود را در شرایطی یافتید که نمی توانید قانون را اعمال کنید، برای کودکتان روشن کنید که این یک استثنا است.
کودک را به علت رفتار مثبت که انجام داده تشویق نمایید و به علت رفتار منفی تنبیه نمایید، نه اینکه ملاک تشویق یا تنبیه شما حالات خلقی شما باشد. مثلا روزی شاد و پرحوصله و روز دیگر به دلایل مختلف خسته و بیحوصله باشید و تشویق نکنید.
در درجه اول سعی کنید خودتان الگو خوبی باشید زیرا شیوه برخورد، رفتار، تزلزل یا قاطعیت، اعتماد به نفس و اقتدار شما برای كودكان بسیار آموزنده و سازنده است .زیرا كودك در زمان رشد از والدینش الگو میگیرد.
برای انجام کارها از کودک خواهش نکنید. اگر شما در مورد مسئله ای از کودک خود خواهش کنید، باید انتظار جواب «نه» را داشته باشید.
سعی کنید لجبازی، فریاد و گریه های کودک را برای رسیدن به هدفش نادیده بگیرید و هیچ واکنشی نشان ندهید تا متوجه این موضوع شودک که والدینش در رفتارشان ثبات دارند.
پدر و مادر و همه کسانی که در تربیت کودک نقش دارند باید با هم هماهنگ باشند تا زودتر به نتیجه دلخواه برسید.
دیدگاهتان را بنویسید