نظریه دکتر راسل بارکلی در خصوص اختلال

نظریه راسل بارکلی در خصوص اختلال:

ADHD یک نوع دیابت روانپزشکی است. یک اختلال مزمن که باید هر روز مدیریت بشه. شاید یک نفر از هر 6 نفر بتونه بهش غلبه کنه و شاید یک نفر از هر 3 نفر. ولی حدود دو سوم از افراد در بزرگسالی هم بیش فعال باقی میمونند و باید نگاهشون بهش  مثل یه دیابت مغز باشه.

در اینجا اقداماتی که تئوری بارکلی برای کمک به افرادی با نقصهایی در کارکرد اجرایی در نظر داره این هست که:

برای این کودکان باید اطلاعات ذهنی را فیزیکی و بیرونی سازی کنیم. چون حافظه ی فعال تعطیله. یعنی باید از راهنما ،لیست، یادآور، جدول و شکل و… استفاده کنید و آن را در میدان دیدشان قرار دهید.

زمان را فیزیکی و واقعی کنید. باساعت، تایمر، شمارنده و یادآوری زمانی و هر چیزی که زمان را در بیرون ذهن شما نشان بدهد. چون کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی ساعت ذهنی ندارند تا عملکردشان را با آن بسنجند و باید یک ساعت درمیدان دیدشان باشد.

باید وظایف طویل که دامنه های بلند زمانی را دربر می گیرند به بخش های کوچک تقسیم کنید. گامهای کوچک در طول زمان که تدریجا آنان را به هدفشان برساند. این کودکان نمی توانند کارهای طویل مثل خلاصه کتاب و تکالیف طولانی را به تنهایی انجام دهند.

این موارد شامل تاخیر (زمان) هستن و آنان نمی تونید تاخیر را تحمل کنید. بنابراین بهترین کار این است که تاخیر  در زمان را حذف کنید و کارشان را به اکنون بیارید. از طریق  تقسیم کار به گامهای کوچک. همه پروژه ها رو به گام کوچک تقسیم کنید و هر روز یک گام کوچک برداریم تا به هدف برسید.

باید انگیزش را بیرونی سازی کنیم. این افراد توانایی خود انگیزش ندارند و برای انگیزه وابسته به محیط هستن باید پیامد ها را برای انگیزش به اکنون بیارید وگرنه جوابی نمی گیرید. این کاری که ویدئو گیم برایشان انجام می دهد اما مشق و تکلیف نمی تواند. برای همین است که این افراد ساعتها می توانند ویدئو گیم بازی کنند ولی بیشتر از چند دقیقه تکلیفشان را انجام نمی دهند. بنابراین باید برایشان انگیزه سازی کنیم.

باید حل مسئله رو به صورت دستی انجام بدهند. این کودکان نمی توانند مثل بقیه حساب و کتاب ذهنی کنند و نمی تونند مثل بقیه اطلاعات را در ذهن نگه داشته و جا به جا کنند. پس مجبورشان نکنید و اجازه دهید که با دستاشان این کار را انجام دهند. اگر مسئله ریاضی را باید انجام بدهند به آنان ماشین حساب،  قلوه سنگ، چرکه و…بدید.  بگزارید دستی محاسبه کنند و با این ابزارها به فرایند ذهنشان کمک کنید.

سیستم اجرایی مخزن سوخت محدودی دارد و این مخزن این سیستم خیلی زود می تواند ته بکشد. هر بار که کارکرد اجرایی ذهن را استفاده می کنند(که مدام هم استفاده می کنند) دارند این مخزن را خالی می کنند و اگر به ته مخزن برسند هیچ کنترلی روی خودشان ندارند. مثلا کودک دارای اختلال بیش فعالی بعد مدرسه مخزنش تمام شده  است و شما از او می خواهید که مشق بنویسد. این کار مهال است. پس باید اول مخزنشان را پر کنید. این مخزن ظرفیت محدودی دارد. حالا چطور مخزنشان را پر کنید؟. جالب است که راه های زیادی برای تقویت مخزن وجود دارد؛ استفاده از پاداشها و عواطف مثبت، استفاده از جملات تاکیدی و مثبت، استراحت های ده دقیقه ای. تقسیم وظایف به واحد های کوچیک، مراقبه و مدیتیشن، همچنین تصویر سازی و سخن از پاداش های آتی به پر شدن مخزن کمک می کند.

باید این کودکان برنامه روتین ورزشی داشته باشند. فعالیت ورزشی روتین هوازی برایشان بسیار مفید است. تحقیق نشان داده که مزایای ورزش بر این اختلال موثرتر از هر اختلال دیگری است و دلیلش هم این است که به پرکردن مخزنشان کمک می کند.

قند خون در افراد دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی باید بالا باشد چون سوخت این مخزن قند است. پس اگر کار سنگینی مثل امتحان دارند که باید مغزشان درست کار کند حتما باید یک چیز شیرین  ترجیحا مایع مزه مزه کنند. تا قند خونشان بالا نگه دارد و  برعکس تصورات مردم ، قند در شرایط فعالیت ذهنی به این افراد آسیب نمیزند بلکه  برای آنان کمک کننده هم هست. البته به شرط آنکه به شکل مایع باشد تا سریع وارد مغز بشود . زیرا باید قند خود این کودکان در حین فعالیت های مغزی مهم بالا باشد.


دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *