سوالات رایجی که والدین می خواهند پاسخ آن را بدانند(قسمت اول):
1-آیا اختلال«نقصتوجه- بیشفعالی» ارثی است؟
به طور کامل و قاطع نمی توان گفت که این اختلال ارثی است اما زمینه های بروز اختلال در اکثر خانواده ها نشان می دهد که در بیشتر موارد ممکن است برای این مشکل پایه ژنتیکی وجود داشته باشد. و معمولا در خانواده هایی که کودک بیش فعال وجود دارد، نشانه های اختلال در بزرگتر های خانواده مثل پدر مادر و اعضا درجه اول خانواده مشاهده می شوند.
2-اختلال «نقصتوجه- بیشفعالی» از کی شروع می شود؟
اکثر کودکانی که بعد ها بیش فعال و کم توجه شناخته می شوند از سه سالگی مشکلات قابل ملاحظه ای در زمینه های بیش فعالی و تحرک زیاد، نافرمانی و توجه محدود از خودشان نشان می دهند. معمولا این رفتارها ابتدا توسط مادر و معلم در سال اول تحصیلی شناسایی می شوند.
3-اختلال «نقصتوجه- بیشفعالی» تا کی ادامه دارد؟
این اختلال اغلب از 3 سالگی شروع و تا بزرگسالی ادامه دارد ولی سیر آن در طول زمان در افراد مختلف متفاوت است. امکان دارد علائم آن تا سن بلوغ فروکش کند . در بیشتر موارد فقط بیش فعالی فروکش کند، ولی کم توجهی و مشکل کنترل تکانه ادامه دارد. به طور کل حدود 30 درصد از علامت هایی بیش فعالی و کم توجهی تا بزرگسالی ادامه دارند و میزان باقی ماندن علامت ها به میزان کنترل و درمان آن در دوره زندگی کودک بستگی دارد. آنچه که از «نقصتوجه- بیشفعالی» در بزگسالی باقی می ماند بیشتر مربوط به علائم تکانشگری است.
4-با کودکی که در منزل و مدرسه بی قرارو ناآرام است، حواسش جمع نیست و مرتب کارهای خطرناک انجام می دهد چه باید بکنم؟
کودکان بیش فعال بدون اینکه خودشان بخواهند و به خاطر وجود اختلال و اینکه کنترلی روی خودشان ندارند این رفتارها از آنها سر می زند، بنابراین باید به آنها کمک شود تا بتوانند خودشان را کنترل کنند و این کار با حمایت مشاوران و روانپزشکان، همکاری والدین و معلمان امکان پذیر است.
5-فرزند من خیلی پر تحرک است ،یکجا آرام نمی نشیند، با بچه ها زیاد دعوا می کند، مرتب در حال دویدن است. روانشناس تشخیص اختلال نقص توجه بیش فعالی را داده اما وقتی با او حرف می زنیم به دقت گوش می دهد، سر کلاس به درس توجه می کند، آیا کودک من بیش فعال است؟
بله. کودکان شما مبتلا به اختلال «نقصتوجه- بیشفعالی» می باشد، منتها فقط از نوع بیش فعالی و در قسمت بی توجهی هیچ مشکلی ندارند و می توانند به دقت توجهشان راحفظ کنند که معمولا این نوع در پسران بیشتر از دختران دیده می شود.
6-کودک من بعضی از رفتارهای کودکان بیش فعال را انجام می دهد و بعضی از آنها را انجام نمی دهد، آیا کودک من بیش فعال است؟
اگر کودک شما 9 مورد از 18 مورد رفتارهایی که در پرسشنامه آمده است را به مدت 6 ماه و در دو موقعیت خانه و مدرسه با هم داشته باشد، به این معناست که کودک شما بیش فعال است. با این وجود باید توجه داشته باشید تشخیص این کودکان باید توسط روانشناسان و یا روانپزشکان صورت گیرد.
7-کودک من در خانه مدام شلوغ می کند و آرام نمی نشیند ولی در مدرسه خیلی آرام و ساکت است، آیا کودک من بیش فعال است؟
خیر. زمانی به کودکی بیش فعال یا کم توجه گفته می شود که در بیش از یک موقعیت یا محیط رفتارهای بیش فعالی و کم توجهی را داشته باشد یعنی اینکه هم در خانه هم در مدرسه یا مهمانی و… آن رفتار را نشان دهد و اگر فقط در خانه آن علائم را دارد ممکن است مشکل دیگری داشته باشد که باید با یک روانشناس یا مشاور صحبت کنید.
8-کودک من تا سن 7سالگی آرام و ساکت و خجالتی بود اما از زمانی که به کلاس سوم رفت بسیار پر تحرک، پرخاشگر، عصبی و ناآرام است و درس هم نمی خواند، آیا کودک من بیش فعال است؟
اگر کودک شما تا قبل از 7 سالگی هیچ کدام از رفتارهای بیش فعالی و کم توجهی از او سر نزده پس بیش فعال نیست. گاهی کودک تا سن هفت سالگی پر تحرک نیست ولی رفتارهای کم توجهی را دارد که این نوع کمتر قابل شناسایی است، بنابراین ارزیابی اینکه ایا این رفتارها تا 7 سالگی بوده یا خیر باید توسط روانپزشک یا روانشناس انجام شود.
9-کودک من به راحتی حواسش پرت می شود، سر کلاس دقت و تمرکز کافی را ندارد اما بسیار آرام است، آیا کودک من هم بیش فعال است؟
بله. کودکان بیش فعال و کم توجه به سختی می توانند تمرکز کنند و معمولا از کارهایی که نیاز به توجه و دقت دارند خوششان نمی آید، یعنی درجه بیش فعالی شان کنترل و در تمرکز حواس بیشتر مشکل دارند و بیش فعالی آنان چندان حاد نیست؛ به طور معول تحرکشان زیاد نیست ولی توجه شان بسیار کم است که به این نوع کودکان با اختلال نقصتوجه-بیشفعالی» از نوع (کم توجه) می گویندکه معمولا در دختران بیشتر از پسران دیده می شود.
10-پس از تشخیص اختلال«نقصتوجه- بیشفعالی» چگونه میتوان آن را درمان کرد؟
واقعیت این است که تا به امروز، درمان قطعی برای اختلال بیشفعالی و کمتوجهی وجود ندارد و کلیهی اقداماتی که روانشناسان، مشاوران و روانپزشکان، برای کودکان بیشفعال و کمتوجه انجام میدهند به کنترل مشکلات و علائم این اختلال کمک میکند و هدف آنان، کاهش آسیبها و صدماتی است که افراد مبتلا به این اختلال را تهدید میکنند.
دیدگاهتان را بنویسید