نقش وراثت در اختلال

 نقش وراثت در اختلال:

می دونیم که ADHD وراثت خانوادگی داره.40 سال است که اینو میدونیم. اگر یه بچه دارید این ریسک ها وجود داره:حدود 25 تا 35 درصد از خواهر یا برادرهاش احتمالا ADHD دارند. اگر دوقلوهای همسان باشن این احتمال بین 78% تا %92 هست.

توجه کنید که هر چقدر آدمها به لحاظ ژنتیکی نزدیکتر باشند اگر یکیشون ADHDداشته باشه احتمال اینکه اون یکی هم داشته باشه بیشتره.حالا اگر مادرهاشون و بیاریم و ارزیابی کنیم بیشتر از یک پنجم مادراشون هنوز ADHD دارند و نزدیک به یک سوم از پدراشون در حال حاضر ADHD دارند. و اگر این دوتارو با هم ترکیب کنیم به این معنی هست که 50 درصد احتمال داره والدی که اونجا نشسته همین اختلال رو داره و هیچ وقت تشخیص داده نشده. برا همینه که مه داریم به درمانگرها یاد میدیم که باید هر والدی که بچش رو برای معاینه میارع خودش هم نیاز به ارزیابی داره.

اگر شما بزرگسالی هستید که ADHD دارید 40 تا 54 درصد از بچه هاتون هم همین اختلال رو خواهند داشت. این یک اختلال بسیار ژنتیکی است.بزرگسالانی که ADHD دارند نزدیک نصف بچه هاشون هم ADHDدارند.

از مطالعه دوقلوها متوجه شدیم که بخش زیادی ازADHD به خاطر تفاوت ژنتیکی هست. به طور میانگین %80 تفاوتها نشانه های ADHD ادمهایی که توی این سالن هستن به خاطر تفاوت در ژنهاشون هست. و در چند مطالعه اخیر ژنتیک به اندازه قد انسان تاثیر داشت.حدود 91 درصد. مطالعات دوقلوها به ما این توانایی رو میده که حساب کنیم چقدر از یک خصوصیات حاصل محیطیه که فرد در آن بزرگ شده. و این تاثیرش (نسبت به این اختلال صفره). تمام 40 مطالعه دوقلوهایی که در 20 سال گذشته منتشر شدن نشان داد که محیط پرورشی که فرد در آن بزرگ شده هیچ تاثیری روی این خصیصه نداره. با وجود این عامه مردم باور دارند که ADHD نتیجه تربیت نادرسته.