اختلال «نقصتوجه- بیشفعالی» ناشی از سبک تربیتی ناسالم و یا بی کفایتی مادر است.
اغلب در بین خانواده ها اینطور قضاوت می شود که حرکت و رفتار های کودک بیش فعال و کم توجه ناشی از سبک تربیتی بد خانواده، لوس کردن کودک یا عدم مهارت والدین در تربیت فرزندشان می باشد .همچنین در بعضی خانواده قضاوت می شود که رفتار ها و حرکات کودک بیش فعال و کم توجه ناشی از بی کفایتی مادر و ناتوانی او در تربیت و کنترل کودک است. اما این نتیجه گیری که مادر علت این مشکلات است اشتباه و خطاست. زیرا اگر پدر زمان طولانی تری را با کودک بگذراند آن وقت با نافرمانی های زیاد تری رو به رو می شود و موفقیت کم تری در کنترل کودک به دست می آورد. به طور معمول پدرها به خاطر اعتقاد غلطشان مبنی بر مقصر بودن مادر تلاش کم تری برای درمان و کنترل رفتار های نابهنجار کودک می کنند.
تجارب بالینی نیز نشان داده مادرها تلاش بیشتری در یادگیری اصول کنترل رفتار کودکان و یافتن راه هایی برای کاهش علامت های بیش فعالی و کم توجهی در کودکان می کنند ولی باز هم همسرانشان در منزل در مقابل این تلاش ها مقاومند و با آنان همکاری نمی کنند و بر اعتقاد غلط خود و استفاده از شیوه های غلط کنترل رفتار مثل تنبیه بدنی، فریاد زدن و عصبانی شدن، اصرار می ورزند؛ در حالی که مهمترین راه موفقیت برای کنترل مشکلات رفتاری ناشی از بیش فعالی و کم توجهی، همکاری و مشارکت والدین است.
دیدگاهتان را بنویسید