کودکان بیش فعال نسبت به همسالانشان ضریب هوشی پایینتری دارند.
ضریب هوشی کودکان بیش فعال همانند همسالانشان است. کودکان بیش فعال هم می توانند باهوش باشند، اما به علت بیدقتی وبی توجهی که در اثر اختلال دارند، عملکرد بهینه را ندارند .و نمی توانند همانند همسالانشان از نظر درسی پیشرفت کنند. در نتیجه عملکرد تحصیلیشان کمتر از همسالانشان است.
و هیچ ارتباطی بین وضعیت هوشی با اختلال «نقصتوجه- بیشفعالی» وجود ندارد، یعنی اینکه یک کودک بیش فعال و کم توجه می تواند از نظر هوشی در هر سطحی باشد، به عنوان مثال می تواند تیز هوش، هوش متوسط یا حتی عقب مانده باشد. تنها ارتباطی که بین بیش فعالی و کم توجهی و هوش وجود دارد این است که اگر کودک بیش فعال و کم توجه دارای ضریب هوشی بالایی باشد هوش بالای او تا حدی جبران مشکل «نقصتوجه- بیشفعالی» او را در یادگیری دروس می کند .
این بچه ها ممکن است علی رغم توجه محدود و تحرک زیادشان در سال های اول تحصیل از نظر درسی، یادگیری و پیشرفت تحصیلی مشکلی نداشته باشند ولی به مرور زمان که به پایه تحصیلی بالاتر می روند و درس ها سنگین تر و سخت تر می شود و نیاز به تلاش ذهنی و مطالعه بیشتر دارند، تاثیر بیش فعالی و کم توجهی در پیشرفت درسی کودک خودش را نشان می دهد. کودکی که همراه «نقصتوجه بیشفعالی» از نظر هوشی نیز ضعیف یا عقب مانده می باشد میزان مشکل او در یادگیری بسیار زیاد است و تاثیری عمیقی در یادگیری کودک می گذارد، بنابراین ارتباطی که می توان بین هوش و بیش فعالی در نظر گرفت، میزان تاثیر بیش فعالی بر عملکرد تحصلیی کودک با توجه به ضریب هوشی اوست و هرچه ضریب هوشی بیشتر باشد اثر منفی بیش فعالی بر عملکرد تحصیلی کودک کمتر می شود.
البته در بعضی از مقیاس های آزمون های هوش، توجه کودک ارزیابی می شود و چنانچه کودک دچار کم توجهی باشد در این مقیاس ها نمرات ضعیف می گیرد. به عنوان مثال کودکان کم توجه در هوش به خاطر سرعت پردازش و حافظه فعال، نمرات کمتری می گیرند.
دیدگاهتان را بنویسید