آموزش معلم
بعد از والدین، يكي دیگر از عناصر اصلي در شناسایی، درمان و مديريت كودكان دارای اختلال «نقص توجه- بیشفعالی» معلمان مدرسه هستند. رفتارهاي مربوط به اختلال «نقص توجه- بیشفعالی» ابتدا در محيط كلاس مشاهده مي شوند و معلم اولین کسی است که متوجه علائم «نقصتوجه- بیشفعالی» در کودکان می شود. از آنجا که معلمان بطور روزانه با دانش آموزان خود در ارتباط هستند و نقش کلیدی در شناسایی، ارجاع و همچنین درمان دانش آموزان بیش فعال دارند ضروری است که آگاهی و نگرش درستی در رابطه با این کودکان داشته باشند تا بتوانند عملکرد مناسبی در جهت کاهش اختلال از خود بروز دهند.
گاهی معلمان عملکرد غلط این کودکان را حمل بر عمدی بودن رفتار و یا سرکشی کودکان میدانند، در نتیجه کودک را طرد میکنند و یا رفتار خصمانهای نشان میدهند که این امر باعث تشدید اختلال در این کودکان می شود.
واکنش معلمان به مشکلات چالشبرانگیز کودکان با «نقصتوجه- بیشفعالی» در زمینههای آموزشی رفتاری و تحصیلی، کنترلکنندگی بیشتر است. ناکامی این معلمان در مدیریت کودکان بیش فعال، ممکن است منجربه بهم ریختن ارتباط معلم دانشآموزان شود.
روابط منفی معلم با دانش آموز دستاوردهای اجتماعی و تحصیل ضعیف این کودکان را ضعیفتر میکند، انگیزهی یادگیری و مشارکت در امور تحصیلی را در آنان کاهش میدهد و به عزتنفس کودکان آسیب میزند و به شکست تحصیلی و ترک تحصیل آنان منجر می شود . اما در مقابل، رابطهی مثبت معلم با دانشآموز میتواند سازگاری اجتماعی و تحصیلی کودک را در کوتاهمدت و حتی در بلندمدت بهبود بخشد. اگر معلمان راهکارهی رفتار و مدیریت کودک بیش فعال را بدانند هم خودشان کمتر مورد آزار قرار می گیرند، هم کودک بیش فعال در کلاس سازگار تر عمل می کند. همچنین باعث پیشرفت تحصلی کودک می شود.
دیدگاهتان را بنویسید